Spoedvergadering bij de ECB in Frankfurt!

Groot nieuws uit het ECB-land! Nee, ik heb het niet over dat de bank op het punt staat de rente voor het eerst in 11 jaar te gaan verhogen, zoals dat onlangs werd besloten in Amsterdam. Dat mocht ook wel trouwens, met gierende inflatie terwijl het je taak is die juist laag te houden. Nee, ik heb het over de belofte dat de bank niet achterover zal blijven leunen als de renteverschillen tussen de zwakke en sterke eurolanden, denk Italië versus Duitsland, te groot worden.

Auteur: Edin Mujagić, hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer

Die zogeheten spread is een doorn in het oog van de bank. Waarom? Omdat het volgens de ECB ‘de werking van het monetaire transmissiemechanisme’ verstoort. Het monetaire transmissiemechanisme is de term voor de kanalen en proces waarlangs een rentewijziging door de ECB doorwerkt in de economie. Te denken valt aan de invloed ervan op de spaarrentes, hypotheekrentes, rentes voor bedrijven, wisselkoers van de euro, koersen op de financiële markten, lonen en verwachtingen over al die zaken en het uiteindelijke invloed van dat alles op de inflatie. Zorgen over de werking ervan betekent dus iets van zorgen over ‘als wij in Frankfurt iets ondernemen, werkt dat niet overal in de muntunie even goed door’.

‘Alles’ is dan in feite een onderstreping dat ‘whatever it takes’ blijft gelden

En dus beloofde de bank alles in te zetten om die spreads omlaag te knuppelen als die te hoog worden. ‘Alles’ is dan niet alleen elk instrument dat de bank nu heeft maar betekent ook dat ze nieuwe zal bekokstoven. ‘Alles’ is dan in feite een onderstreping dat ‘whatever it takes’ blijft gelden. ‘Whatever it takes’ was de belofte van de toenmalige ECB-president Mario Draghi, dat de bank alles zal doen de euro te redden.

De afgelopen tijd zijn de langetermijnrentes behoorlijk opgelopen, net als de spreads. Vorige week kwamen de leden van het bestuur van de ECB erover bijeen tijdens een spoedvergadering. Het is de wereld op zijn kop.

Die spreads lopen op omdat het ene euroland zeer hoge schulden heeft en het andere niet. Het ene euroland heeft de schulden sinds 2012 verder laten oplopen, het andere minder.

Dat op zijn beurt is niet los te zien van de ‘whatever it takes’-belofte. Als de ECB zo’n belofte doet, dan stimuleer je landen zoals Italië zich écht helemaal niets aan te trekken van de Europese begrotingsregels, hoe soepel en vrijblijvend die ook zijn.

Dat de spreads nu oplopen, is de prijs van ‘whatever it takes’ van Draghi, de open uitnodiging om de schulden verder op te voeren en financiën niet te hervormen. Mocht dat dreigen mis te gaan, in de zin van te veel schuldenhooi op je vork nemen, dan zou de ECB altijd wel bijspringen want de toekomst van de euro zou  in het geding komen.

Overigens: de bank heeft het wel erg hoog in haar bol. De ECB zegt in te grijpen in spreads wanneer die ‘fundamenteel onjuist’ zijn. Alsof de ECB, of wie dan ook wat dat betreft, kan weten wanneer de spreads fundamenteel onjuist zijn! Wat de ECB moet doen, is eurolanden met te hoge schulden stimuleren die af te bouwen en samen met de Europese Commissie zich daar hard voor maken, níet het belonen van zo’n onverantwoord gedrag en stimuleren daarmee door te gaan.

De prijs van het feit dat de ECB de spreads wil sturen, ofwel de prijs van de spoedvergadering van de bank van afgelopen week, zal, vrees ik, structureel hoge inflatie de komende jaren zijn.

Lees hier het hele artikel