De favoriete grafieken van Salman Ahmed

Trumps ‘fiscale bazooka’, waarmee hij ‘America great again’ wil maken, heeft enig vergelijk met het Reagan-tijdperk (zie grafiek 1). Het gaat dan vooral om beleidsmaatregelen aan de aanbodzijde.

De uitgangspunten voor de economie en de dynamiek van de schuldenpositie zijn nu heel anders. Er is nu sprake van een veel lagere werkloosheid en een hogere schuldquota. Het begrotingstekort is nu minder beheersbaar.

Grafiek 1

Reagan zette begin tachtiger jaren een anticyclisch beleid in, terwijl Trump nu opteert voor een procyclische verandering in het fiscale beleid. Dat heeft een inflatoire werking, omdat sprake is van bijna volledige werkgelegenheid. Het fiscale beleid neemt het stokje over van een door monetair beleid gedomineerd economisch klimaat.

De effecten van kuddegedrag

Terwijl beleggers het hoofd proberen te bieden aan de uitdaging van lage of negatieve yields en een verhoogd marktrisico, is er ook een zorgwekkende verschuiving gaande in de correlatie tussen obligaties en aandelen (zie grafiek 2). Obligaties bieden nu minder diversificatievoordelen, waardoor marktgedreven bewegingen juist worden versterkt in plaats van afgezwakt.

Grafiek 2

Een indirect gevolg van de ‘search for yield’ is dat veel beleggers in overeenkomstige posities worden gedwongen. Dit kuddegedrag is sterk gestegen sinds 2011 en wordt verergerd door een overmatige inzet van op marktkapitalisatie gebaseerde allocatie.

Dit is een probleem vanuit zowel het perspectief van liquiditeits- als marktrisico: het maakt de markt gevoelig voor overtrokken reacties.

Scherpe daling voorraden bedrijfsobligaties bij banken

De liquiditeit in vastrentende markten is verstoord en afgenomen (zie grafiek 3). Dit heeft twee oorzaken: het onconventionele monetaire beleid waarbij 30 procent van alle uitstaande overheidsschulden is opgekocht. Hierdoor is de free float van de belangrijkste markten voor staatsobligaties sterk beperkt.

Grafiek 3

Daarnaast heeft scherpere regelgeving zoals Basel III ertoe geleid dat banken minder capaciteit hebben voor verhandeling en het aanhouden van vastrentende waarden. Hierdoor treden zij minder op als tussenpersoon op de obligatiemarkten; ze zijn meer brokers dan market makers (inzet van hun eigen balans ten behoeve van liquiditeit).

Hierdoor is hun belang voor de bedrijfsobligatiemarkt sterk afgenomen in verhouding tot de totale markt. 

Dit artikel is verschenen in het Fondsnieuws-magazine Investment Outlook 2017 dat op 14 december is gepubliceerd. 

Lees hier het hele artikel