Europa: Meevallende groei bij afgenomen politieke risico’s

De economie in de eurozone is met een groei van zo’n 2,3% in 2017 aangehaakt bij de opgang die ook elders in de wereld te zien is. Voor dit jaar verwacht Pimco een groei in de eurozone van 2% à 2,5% en de eerste tekenen wijzen erop dat dit eerder hoger dan lager uitvalt. Bovendien is er in alle landen binnen de eurozone sprake van groei.

Intussen zijn de politieke risico’s afgenomen en is het gezien de inflatieontwikkelingen waarschijnlijk dat de ECB het soepele monetaire beleid heel langzaam afbouwt. “Voor de korte termijn is het beeld dus gunstig, maar voor de middellange termijn zijn er wel degelijk risico’s”, benadrukt portefeuillebeheerder Nicola Mai.

• In de sterke economie van Duitsland is de inflatie structureel laag, wat het voor andere landen in de eurozone lastig maakt om hun concurrentievermogen te herstellen. De inflatiedoelstelling van de ECB van net onder de 2% verergert dit probleem alleen maar. Er is te weinig beleid om de macro-economische omstandigheden van de verschillende landen met elkaar in lijn te brengen.

• De landen in de periferie boeken wel vooruitgang, maar die is vooralsnog ontoereikend. In de kernlanden van de eurozone zijn intussen de inspanningen om de binnenlandse vraag te stimuleren verwaarloosbaar. Nederland en Duitsland hebben overschotten op de lopende rekening van zo’n 8%-9% van het bbp, en er is geen duidelijk beleid om de binnenlandse vraag te stimuleren ten opzichte van de rest van de regio.

• Ondanks liquiditeitsmechanismen als het ESM is er geen budget van betekenis dat anticyclisch externe schokken kan opvangen. Bovendien blijven de kapitaalmarkten in de eurozone versnipperd. Er ontbreekt een echte bankenunie of een gemeenschappelijk depositogarantiesysteem.

• De ECB vangt dit vooralsnog op. Ze treedt op als laatste reddingsboei voor leningen, maar die rol kan de ECB niet in alle omstandigheden vervullen. Volgens Mai kunnen deze omstandigheden een probleem worden wanneer zich een economische schok voordoet. Hij gaat er niet vanuit dat de toenadering tussen Duitsland en Frankrijk op korte termijn een overeenkomst oplevert, en hij verwacht geen grote veranderingen in de infrastructuur van de eurozone.

“Door de gunstige vooruitzichten op korte termijn kunnen de spreads voor Italiaanse en Spaanse en obligaties verder verkleinen, maar de risico’s op lange termijn beletten ons om hier een duidelijk overwogen positie in te nemen”, zegt Mai. “Vanwege de onzekerheid op de middellange termijn hechten we veel belang aan liquiditeit. Daarom hebben we wat obligaties uit de periferie betreft een voorkeur voor posities in landen die veel staatsobligaties uitgeven.”

Lees hier het hele artikel